Terwijl het verzamelde Belgische insolventielandschap (de volle 10 M/V/X) angstvallig de website van De Kamer opvolgt in afwachting van de publicatie van het wetsontwerp tot implementatie van de Herstructureringsrichtlijn, gaat het gewone leven verder, los van flashy onderwerpen zoals categorieën van schuldeiseisers, cram-downs en bestuurder-ondernemers.
In een arrest van het Hof van Cassatie van 9 februari 2023 stond het eerder doordeweekse art. XX.79. § 1 WER centraal.
Indien de rechtbank oordeelt dat de pleegvormen niet werden nageleefd of dat het plan de openbare orde schendt, mag zij bij een met redenen omklede beslissing en vooraleer recht te doen, aan de schuldenaar toestaan een aangepast reorganisatieplan aan de schuldeisers voor te leggen volgens de pleegvormen van artikel XX.77.
Middels deze bepaling kan de insolventierechtbank een tweede kans geven aan de schuldenaar (auteur van het reorganisatieplan) wanneer de rechtbank van oordeel is dat de pleegvormen niet werden nageleefd of dat het plan de openbare orde schendt (tot nader order de enige twee weigeringsgronden voor homologatie). De rechtbank weigert de homologatie dus niet, maar geeft een wel zeer sterk signaal dat homologatie weinig waarschijnlijk is, zonder wijziging van het reorganisatieplan. Uit het arrest van 9 februari 2023 kunnen twee lessen worden getrokken.
Ten eerste: de insolventierechtbank die de schuldenaar met huiswerk naar huis stuurt, put zijn rechtsmacht niet uit en kan, wanneer de schuldenaar zich opnieuw presenteert, oordelen over het al dan niet aangepast reorganisatieplan. Nogal wiedes, zegt u, en u hebt gelijk.
Il suit de la combinaison de ces dispositions que, lorsque, avant de statuer sur l’homologation, le tribunal invite le débiteur à proposer aux créanciers un plan de réorganisation adapté pour répondre aux objections formulées à l’encontre du plan, il ne rend pas une décision définitive sur ces objections.
Le tribunal qui statue ensuite sur l’homologation du plan de réorganisation
adapté reste saisi de ces questions litigieuses.
Ten tweede: de schuldenaar die hoger beroep wil instellen, kan volstaan met een hoger beroep tegen het vonnis dat de (eigenlijke) homologatie weigert, zonder ook beroep te moeten instellen tegen het voorafgaande vonnis, dat de problemen signaleerde. Nogal wiedes, zegt u, en u hebt opnieuw gelijk.
Il ne suit ni de l’article XX.79 du Code de droit économique ni d’aucune
autre disposition que le jugement autorisant, avant de statuer, le débiteur à
proposer à ses créanciers un plan de réorganisation adapté sur la base des
objections formulées et le jugement statuant ensuite sur l’homologation de ce plan de réorganisation adapté constituent un ensemble indivisible.
Le débiteur justifie de l’intérêt requis à interjeter appel du jugement
refusant l’homologation sans être tenu de diriger son appel contre le jugement rendu avant de statuer sur cette homologation.
In casu had de gele kaart van de insolventierechtbank niet geresulteerd in een gewijzigd reorganisatieplan. Dat dit geen goede strategie is, lijkt ons – u vermoedt het al – nogal wiedes.
